Celem badań było otrzymanie materiału fotoelektrokatalizatora wykorzystywanego do rozkładu wody. Pomysł opierał się na uzyskaniu materiału o ściśle określonej architekturze w nanoskali. Wykorzystaliśmy dwie metody syntezy, czyli anodyzację w celu uzyskania nanoporowatych struktur TiO2 oraz elektroosadzanie złota w porach tego tlenku w celu utworzenia warstwy nanodrutów. Oryginalnym pomysłem było utworzenie nanoporowatej membrany TiO2 wypełnionej nanodrutami ze złota, odłączonej od podłoża tytanowego, a także wykorzystanie tych nanodrutów jako kolektora fotowzbudzonych elektronów do rozdziału i szybkiego transportu ładunków elektrycznych. Uzyskanie takich materiałów jest już samo w sobie znacznym osiągnięciem, natomiast największym sukcesem okazało się uzyskanie bardzo dobrej wydajności fotoelektrokatalitycznego rozkładu wody w odniesieniu do obecnego stanu wiedzy na ten temat.